دکتر کودک

اختلال کم توجهی-بیش فعالی؛ در تجویز دارو علاوه بر علائم، فاکتورهای دیگری هم نقش دارند

در تجویز داروهای محرک (Stimulant Drugs) برای اختلال کم توجهی-بیش فعالی( ADHD )، علاوه بر علائم فاکتورهای دیگری نیز احتمال تجویز دارو را افزایش می دهند.تحقیقی تازه نشان داده است تحصیلات پایین مادر احتمال تجویز دارو را بیشتر میکند، در حالی که وضعیت مهاجر بودن این احتمال را کاهش می دهد.
تعیین عوامل پیش بینی کننده برای تجویز دارو در ADHD اهمیت زیادی دارد و نقش بزرگی در تصمیمات درمانی بازی می کند.
باید نقش احتمالی ویژگی های اجتماعی را نیز مد نظر داشته باشیم.در مورد اثرات ناراحتی های روحی همزمان، عملکرد پدر و مادر، و خصوصیات اجتماعی بر تصمیم گیری برای تجویز دارو هنوز نادانسته زیادی وجود دارد.
در تحقیق حاضر، نقش عوامل رفتاری و محیطی بر تجویز دارو برای ADHD در تعداد ۱۹۲۰ کودک در ایالت کِبِک کانادا( kebek ) مورد بررسی قرار گرفت.محققان دریافتند برای حدود ۰.۲% تا ۸.۶% کودکان که سنشان از سه و نیم تا ده سال متغیر بود داروهای ADHD تجویز شده بود.
از میان متغیر های متعدد اجتماعی، دو عامل واضحاً با مصرف داروهای ADHD ارتباط داشتند: سطح پایین تحصیلات مادر( که باعث افزایش واضح در احتمال تجویز دارو می شود)، و وضعیت مهاجر بودن ( که احتمال تجویز دارو را کاهش می دهد).
وجود بیش فعالی و کاهش توجه، قوی ترین عامل پیش بینی کننده در مصرف داروی ADHD بود.
پسرها نسبت به دخترها احتمال بیشتری برای دریافت دارو داشتند، که شاید به این دلیل باشد که در دختران، اختلال کم توجهی بدون همراهی بیش فعالی شایع تر است و این باعث می شود دختران نسبت به پسران بیشتر از نظر دور بمانند.
این که سطح پایین تحصیلات مادر باعث دریافت بیشتر دارو می شود دلایل گوناگون دارد؛ این مادران، اشتیاق یا توانایی یا موقعیت کمتری برای مداخله رفتاری دارند، یا این که این مداخلات از طرف پزشک کمتر به آنان پیشنهاد می شود.
رفتار درمانی باید در کنار داروهای روانپزشکی، و نه به جای آن، به کار گرفته شود. مداخلات رفتاری (رفتار درمانی) باید بهتر و ساده تر شوند تا راحت تر توسط فرهنگ ها، زبان ها، و زمینه های گوناگون قابل استفاده باشند.

Medscape Medical News 10/17/2014